काळ्याभोर मेघांची नभात दाटी असावी
तुझ्या डोळ्यात मी भिजावे अन् तू माझ्या नसानसात भिनावी
गडगडते ढग तुटून एकच सर अशी बरसावी
त्यांनी माझ्या मनाची दशकांची तहान शांतवावी
माझ्या देहाच्या वृक्षावरील अवघी पाने चिंब होऊन ओघळावी
त्याच वृक्षाला लिपटलेल्या लाजाळूप्रमाणे तू मोहरून मिटावी
कृष्णरंगी मेघांमागून सूर्याने सप्तरंगी किरणांची जाळी पसरवावी
सांजेमागून येणारी अवनीही त्यावर लुब्ध होऊन थबकावी
आता जरा पाऊस रिमझिम व्हावा अन् कडाडती विजही थकावी
तुझे हात माझ्या हातात असावे अन् नजरेत नजर गुंतावी
रिमझिम झालेल्या पावसात चिंब होऊन तू गोडगोड व्हावी
माझ्या उबदार मिठीत येताच हलके हलके विरघळावी
झरझरणार्या घनांच्या छिडकाव्याने अवघ्या रानातील माती ओलावी
तशीच डबडबलेली तुझी देहकुपी माझ्या हृदयात अलगद लवंडावी
No comments:
Post a Comment